Coaching opiera się na koncepcji rozwoju osoby dorosłej oraz ciągłego związku między poznaniem a zachowaniem. Zależność pomiędzy coachingiem a psychologią ma naturę dynamiczną, ponieważ wciąż czerpiemy z badań w obszarze psychologii, neurobiologii i innych powiązanych dziedzin. Jako coachowie sięgamy również do podstawowego dla psychologii założenia, że ludzie są do siebie bardziej podobni, niż się nam wydaje, że mają podobne potrzeby, obawy oraz pobudki. Nasza praca ma charakter pragmatyczny i zorientowany na przyszłość.

Psychologia stanowi zasadniczą podbudowę teorii i praktyki coachingu. Możemy tu wyróżnić: psychologię humanistyczną i transpersonalną, psychologię poznawczo-behawioralną i teorie powiązane, psychologię pozytywną i inne modele, takie jak programowanie neurolingwistyczne (NLP), analiza transakcyjna czy ustawienia systemowe. Idąc za Alison Whybrow i Leni Wildflower, psychologia humanistyczna oraz podejście Carla Rogersa ukształtowały wiele podstawowych umiejętności i założeń stosowanych obecnie w różnych obszarach coachingu. Znaczący wpływ na tę nową dziedzinę wywarły też: terapia Gestalt, teoria psychologiczna Fritza Perlsa, prace Abrahama Maslowa nad samorealizacją i doświadczeniami szczytowymi, badania Stanislava Grofa w obszarze odmiennych stanów świadomości oraz koncepcja psychosyntezy Roberto Assagiolego.