COACHING

Coaching opiera się na koncepcji rozwoju osoby dorosłej oraz ciągłego związku między poznaniem a zachowaniem. Zależność pomiędzy coachingiem a psychologią ma naturę dynamiczną, ponieważ wciąż czerpiemy z badań w obszarze psychologii, neurobiologii i innych powiązanych dziedzin. Jako coachowie sięgamy również do podstawowego dla psychologii założenia, że ludzie są do siebie bardziej podobni, niż się nam wydaje, że mają podobne potrzeby, obawy oraz pobudki. Nasza praca ma charakter pragmatyczny i zorientowany na przyszłość.

Psychologia stanowi zasadniczą podbudowę teorii i praktyki coachingu. Możemy tu wyróżnić: psychologię humanistyczną i transpersonalną, psychologię poznawczo-behawioralną i teorie powiązane, psychologię pozytywną i inne modele, takie jak programowanie neurolingwistyczne (NLP), analiza transakcyjna czy ustawienia systemowe. Idąc za Alison Whybrow i Leni Wildflower, psychologia humanistyczna oraz podejście Carla Rogersa ukształtowały wiele podstawowych umiejętności i założeń stosowanych obecnie w różnych obszarach coachingu. Znaczący wpływ na tę nową dziedzinę wywarły też: terapia Gestalt, teoria psychologiczna Fritza Perlsa, prace Abrahama Maslowa nad samorealizacją i doświadczeniami szczytowymi, badania Stanislava Grofa w obszarze odmiennych stanów świadomości oraz koncepcja psychosyntezy Roberto Assagiolego.

W coachingu występuje swoboda zarówno w stosowaniu metodologii edukacyjno-szkoleniowej, jak i w sposobach dochodzenia przez klienta do własnych odkryć i rozwiązań. W zależności od szkoły, którą reprezentuje coach, mamy różne podejścia. Możemy pracować wyłącznie pytaniami. Osobiście lub zdalnie – przez telefon bądź podczas wideokonferencji. Możemy stosować różne techniki, czyli schematy postępowania, scenariusze, które wdrożone przez coacha doprowadzają klienta do własnych odkryć. Możemy wykorzystywać gry lub inne narzędzia coachingowe pomocne w czasie sesji, wspierające klienta w dochodzeniu do własnych rozwiązań. Możemy zapraszać do eksperymentowania i poprzez odpowiednie zadania inspirować klienta do zamierzonej zmiany. Wreszcie możemy zapraszać do pracy kinestetycznej z ciałem, dzięki czemu uaktywniamy wszystkie modalności. Sesja staje się wówczas bardziej dynamiczna, a klient włącza do pracy wszystkie kanały komunikacji. Mamy cały szereg możliwości, z których może skorzystać klient. To on decyduje, w jaki sposób chce z nami pracować: osobiście czy zdalnie, wyłącznie pytaniami, przy pomocy kart czy też łącznie – wszystkimi dostępnymi metodami, jakie są w re- pertuarze coacha. W tym procesie klient dochodzi do własnych odkryć i rozwiązań na podstawie własnych zasobów, umiejętności i doświadczenia.